قصه من و خدا؛ چهله ی عاشقانه با خدا

قصه من و خدا
استاد محسن عباسی ولدی
چهله ی عاشقانه با خدا
گردآوری: زینب زرمسلک

جلسه ۱۱

امام صادق علیه السلام:
چون دعا مى كنى؛ چنبن گمان کن كه حاجتت بر در خانه است؛ إِذَا دَعَوْتَ فَظُنَّ أَنَّ حَاجَتَكَ بِالْبَاب‏. الکافی، ج۲، ص ۴۷۳

وقتی می‌خوام با خدا حرف بزنم، چی بگم؟
با توجه به ادعیه ای که از اهل بیت علیهم السلام به ما رسیده، باید در چند بخش با خدا گفتگو کنیم:
۱. مدح و ثنای خدا، تعریف و توصیف خدا
امیرالمؤمنین علی علیه السلام: شُكْرُ إِلَهِكَ بِطُولِ اَلثَّنَاءِ؛ شكر از پروردگارت با ثناى بسيار است.
سوره نمل/۴۰: مَنْ شَكَرَ فَإِنَّما يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ؛ هر كس شكر كند، به نفع خود شكر مى كند.
نتیجه این گفتگو را کسی احساس می کند که شروع به صحبت با خدا می کند.
دعای ۲۱ صحیفه سجادیه: وَ کانَ مِنْ دُعَائِهِ علیه‌السلام إِذَا حَزَنَهُ أَمْرٌ وَ أَهَمَّتْهُ الْخَطَایا؛ دعای آن حضرت است هنگامی که‌چیزی غمگینش می‌ساخت یا‌ گناهان سبب اندوهش می شد.
... اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ ثَنَائِی عَلَیک، وَ مَدْحِی إِیاک، وَ حَمْدِی لَک فِی کلِّ حَالاتِی حَتَّی لَا أَفْرَحَ بِمَا آتَیتَنِی مِنَ الدُّنْیا، وَ لَا أَحْزَنَ عَلَی مَا مَنَعْتَنِی فِیهَا، وَ أَشْعِرْ قَلْبِی تَقْوَاک، وَ اسْتَعْمِلْ بَدَنِی فِیمَا تَقْبَلُهُ مِنِّی، وَ اشْغَلْ بِطَاعَتِک نَفْسِی عَنْ کلِّ مَا یرِدُ عَلَی حَتَّی لَا أُحِبَّ شَیئاً مِنْ سُخْطِک، وَ لَا أَسْخَطَ شَیئاً مِنْ رِضَاک؛ بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست، و چنان کن که ثنای تو گویم، و مدح تو نمایم، و در تمام احوال چنان به سپاس تو برخیزم که به آنچه از دنیا نصیبم کنی خوشحال نشوم، و بر آنچه مرا در دنیا از آن محروم می‌داری غمگین نگردم، و خانه دلم را جلوه‌گاه تقوا قرار ده، و بدنم را به کاری وادار که مقبول تو باشد، و مرا با قرار دادنم در گردونه طاعت از هر اندیشه خلاف بازدار، تا چیزی را که تو نمی‌پسندی نپسندم، و چیزی را که از آن خشنودی ناپسند ندارم. ...
حضرت سجاد علیه السلام نمی خواهند صرفا از خدا درخواست داشته باشند.
لا أفرح= شادی که باعث غفلت و عجب می شود را نمی خواهم.
نتیجه‌ی این حرف زدن چی می‌شه؟
کسیکه عادت به مدح خدا دارد، زبانش آلوده به حرف ناروا، ناصواب، لغو و ناسزا نمی شود.
ما چه نیازی به مدح و ثنای خدا داریم؟
وقتی دائم مشغول حمد و مدح و ثنای باشم، تلاطم و فراز و فرودِ دنیا در من اثری نخواهد داشت.
یکی از دعاهای صحیفه‌ی سجادیه، که به معنای واقعی کلمه معجزه ست: دعای ۲۰م= دعای مکارم الاخلاق:
اللَّهُمَّ اجْعَلْ مَا یلْقِی الشَّیطَانُ فِی رُوعِی مِنَ التَّمَنِّی وَ التَّظَنِّی وَ الْحَسَدِ ذِکراً لِعَظَمَتِک، وَ تَفَکراً فِی قُدْرَتِک، وَ تَدْبِیراً عَلَی عَدُوِّک، وَ مَا أَجْرَی عَلَی لِسَانِی مِنْ لَفْظَةِ فُحْشٍ أَوْ هُجْرٍ أَوْ شَتْمِ عِرْضٍ أَوْ شَهَادَةِ بَاطِلٍ أَوِ اغْتِیابِ مُؤْمِنٍ غَائِبٍ أَوْ سَبِّ حَاضِرٍ وَ مَا أَشْبَهَ ذَلِک نُطْقاً بِالْحَمْدِ لَک، وَ إِغْرَاقاً فِی الثَّنَاءِ عَلَیک، وَ ذَهَاباً فِی تَمْجِیدِک، وَ شُکراً لِنِعْمَتِک، وَ اعْتِرَافاً بِإِحْسَانِک، وَ إِحْصَاءً لِمِنَنِک؛ الهی عنایت کن که به جای آنچه شیطان در دلم می‌افکند از آرزوی باطل و بدگمانی و حسد، یاد عظمت تو کنم، و در قدرت تو اندیشه نمایم، و در دفع دشمنان تو چاره‌سازی نمایم، و به جای آنچه شیطان بر زبانم جاری می‌سازد از فحش و بدگویی و ناسزا یا شهادت ناحق، یا غیبت از مومن غایب یا دشنام به شخص حاضر و مانند اینها، سخن در سپاس تو گویم، و و مبالغه در ثنای تو ورزم، و با تمام هستی خود ستایش بزرگی تو کنم، و شکر نعمت تو بجای آورم، و اعتراف به احسان تو نمایم، و به شمردن نعمت‌های تو مشغول گردم.
بخشی از دعای مشلول: ... اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ بِسْمِ اللّهِ؛ خدایا از تو مى خواهم به نامت بسم الله
الرَّحْمنِ الرَّحیمِ یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکرامِ یا حَىُّ یا قَیّوُمُ یا حَىُّ لا اِلهَ؛ الرحمن الرحیم اى صاحب جلال و بزرگوارى اى زنده پاینده اى زنده اى که معبودى
اِلاّ اَنْتَ یاهُوَ یامَنْ لایَعْلَمُ ما هُوَ وَ لاکَیْفَ هُوَ وَ لا اَیْنَ هُوَ وَ لا حَیْثُ هُوَ؛ جز تو نیست اى کسى که جز او کسى نداند که چیست او و چگونه است او و درکجاست او و در کدام
اِلاّ هُوَ یا ذَاالْمُلْکِ وَالْمَلَکوُتِ یا ذَاالْعِزَّهِ وَالْجَبَروُتِ یا مَلِکُ یاقُدُّوسُ یا؛ سو است اى داراى ملک و ملکوت اى داراى عزت و جبروت (قهر و قدرت) اى پادشاه جهان اى منزه از هر عیب اى
سَلامُ یا مُؤْمِنُ یا مُهَیْمِنُ یا عَزیزُ یا جَبّارُ یا مُتَکَبِّرُ یا خالِقُ؛ سالم از هر نقص اى ایمنى بخش اى نگهبان اى عزیز اى داراى قهر اى با عظمت اى آفریننده اى ...
... یا اَسْمَعَ السّامِعینَ یا اَبْصَرَ النّاظِرینَ یا جارَ الْمُسْتَجیرینَ یا اَمانَ الْخائِفینَ؛ ای شنواترین شنوایان اى بیناترین بینایان اى پناه پناه جویان اى ایمنى بخش ترسناکان
یا ظَهْرَ اللاّجینَ یا وَلِىَّ الْمُؤْمِنینَ یا غِیاثَ الْمُسْتَغیثینَ یا غایَهَ؛ اى پشت و پناه پناهندگان اى یاور مؤ منان اى فریادرس فریادطلبان اى منتها مقصود
الطّالِبینَ یا صاحِبَ کُلِّ غَریبٍ یا مُونِسَ کُلِّ وَحیدٍ یا مَلْجَاَ کُلِّ؛ خواهندگان اى رفیق هر غریب و مونس هر تنها اى پناه هر...
تا در خانه اهل بیت علیهم السلام نرویم و با قرآن مأنوس نشویم، توان مدح و ثنای خدا را به دست نمی آوریم.
در بن بست های زندگی به چی دلم رو خوش کنم؟
با یکدیگر، گفتگوهایی مفید داشته باشیم. صحبت از عشق مشترک( خوبی و عظمت خدا)، مدح خدا، مناجات و ادعیه.

پرواز بوفالوها...